Als gevolg van het verrijden van de pre-Lowlands1200 kon ik niet deelnemen aan de 400 van Ossendrecht. Dus deze keer naar Duitsland.
Vrijdagavond ben ik met de auto naar Wachtendonk gereden. Om 23.00 reed ik de straat in en ik heb mijn auto bij de start geparkeerd en mijn ogen gesloten, het alarm van mijn GSM wekte mij om 3.00. Het had flink geregend en was nog niet helemaal droog. In de auto omgekleed, ligfiets in orde gemaakt en op naar huisnummer 5. Bij de voordeur trof ik  Michael Koth, de organisator. Veel Randonneurs waren er nog niet, in de kleedruimte bij een sportveld konden we een sanitaire stop maken, stempelkaart en de routebeschrijving in ontvangst nemen. Vooraf had ik een wegenkaart 1:200.000 aangeschaft in geval van calamiteiten.

Net over 4.00 gaan we met 10 randonneurs op pad. Dit kleine gezelschap zet er gelijk de vaart in, met een snelheid van rond de 30 km/h rijden we de eerste uren weg. De route is tot Borken gelijk aan die van de 1.000 van Vierzen van 2003. Ook daar mijn eerste lekke band een snakebite, iedereen wacht op mij en de mederijders zijn behulpzaam met het vervangen van de BiBa, na 10 min zijn we weer op de route. Na een half uurtje rijden schakel ik terug en mijn ketting loopt van het grootste achterblad tussen de spaken, een directe noodstop. Geen schade aan het achterwiel, wel is mijn voorste kettinggeleiderol verbogen, na de ketting tussen de spaken uit gevist te hebben en de rol weer recht te hebben gebogen gaan we weer verder. Vanaf dat
moment moet ik mij iets van de groep laten afzakken. Door de noodstop heb ik waarschijnlijk mijn knie verrekt oid. Bij de eerste stempelpost wat gedronken en een wafel gegeten.

Na 15 min gaan we weer verder, we krijgen verschillende buien over ons heen. De temperatuur was rond de 13c dus niet warm. Na de controle in Ochtrup (133 km) moest ik de groep laten gaan. Mijn knie speelde flink op, vanaf dat moment heb ik alleen gereden. Voor Bad Iburg heeft de routebeschrijving mij gelost, met behulp van mijn GPS heb ik de doorgaande weg kunnen vinden, om zo in Bad Iburg (222) aan te komen. Ik ben over de helft, mijn rechterknie wilt nog steeds niet, door overbelasting van mijn rechterbeen begint daar ook wat krampen te komen. Door een mooi glooiend landschap met soms een paar straaltjes avondzon, kom ik in Haltern aan (324). Alle controlepunten zijn benzinestations. Nog 90 km te gaan, de eerste 200 km zat ik op 8 uur, dat gemiddelde is inmiddels aardig gezakt. Ik wel binnen de 20 uur blijven, dus op naar de volgende controle. Helaas interpreteer ik de beschrijving niet juist, ik mis een brug waardoor ik een flinke (psychologische) omweg maak, in Wezel (374)stempel ik bij de Shell pomp, na aantrekken van mijn reflectievest vervolg ik de weg. Na een kilometer kom ik weer een Shell tegen, dat was dus de pomp, ik ben gewoon doorgereden, je kan namelijk nergens anders de rijn over. De duisternis valt in en nog 40 km te gaan. De laatste kilometers glijden weg en voordat ik het weet sta ik om 0.04 uur in Wachtendonk. De offici_le stempelpost is dicht en in het dorp is niets te vinden. Michael heeft een briefje onder mijn ruitenwisser gedaan met de mededeling dat ik bij hem welkom ben als er nog licht brand. Dus fiets in de auto en naar boven gestrompeld, het lopen ging dus helemaal niet meer.

Na een frisje en in orde maken van de stempelkaart, ben ik op weg naar huis gegaan. Het was door mijn blessure een zware tocht, 409 km in 20 uur waarvan het grootste deel alleen gereden.